از زایشگاه تا آرامستان در شهر مِهستان

به گزارش مِهستان  رسانه؛ مِهستان، شهری که نه تولد نوزادی در آن شکل می‌گیرد، نه جشن وصلت زوجی برپا می‌شود و نه روح عزیز از دست رفته‌ای در آن آرام می‌گیرد!

مصطفی پاکدل نژاد، عضو اندیشکده حکمرانی شهری مِهستان در گفتگو با خبرنگار گفت؛ شهر مِهستان، با تمامی پیچیدگی‌ها و چالش‌هایش، نه فقط یک محل سکونت بلکه نمادی از آرزوها و آرمان‌های شهروندان است. شهری که شهروندانش نه می‌توانند در آن فرزندی متولد کنند و نه در آرامستانش آرام گیرند! واقعیت‌های تلخ و مسائل انباشته آن، نمایانگر بی‌توجهی به این دیار است.

وی عنوان کرد؛ «شهر جدید هشتگرد که به نام مِهستان تغییر نام داده است، در غرب استان البرز قرار دارد و به نحوی دروازه‌ای به استان قزوین محسوب می‌شود.» این شهر، در اوایل دهه ۷۰ با ساخت منازل شخصی‌ساز و تعاونی‌ساز به تدریج جمعیتی را به خود جلب کرد و به یک شهر کوه‌پایه‌ای تبدیل شد. ویژگی‌های جغرافیایی و آب و هوایی فرح‌بخش آن، همواره مورد توجه شهروندانی قرار گرفته است که به دنبال آرامش و هوای پاک برای سکونت هستند.

پاکدل نژاد در ادامه گفت؛ با این حال، اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم، باید اذعان کنیم که مِهستان با بیش از سه دهه قدمت، همچنان از ابتدایی‌ترین امکانات مدرن شهری محروم است. در این میان، مِهستان به نوعی بیشتر از هر شهر دیگری مورد بی‌مهری و بی‌توجهی قرار گرفته است. در حالی‌که مسکن‌های مهر و ملی در حال ساخت هستند و جمعیت ساکن در آن به تدریج در حال افزایش است، کمبودهای بنیادینی در زیرساخت‌های اجتماعی و بهداشتی احساس می‌شود.

وی افزود؛ شهر مِهستان هنوز از فعالیت یک بیمارستان محروم است؛ مکانی که نوزادان بتوانند در آن به دنیا بیایند و زندگی را آغاز کنند. فقدان امکانات رفاهی و اجتماعی در این شهر چنان معضلاتی به وجود آورده است که حتی در برگزاری مراسم عروسی نیز با مشکل مواجه هستند. هیچ تالار پذیرایی فعالی وجود ندارد که جوانان بتوانند در آن مکان لحظات شیرین و به‌یادماندنی خود را جشن بگیرند و این ناکامی در فراهم آوردن شرایط مناسب حتی به پس از مرگ نیز کشیده می‌شود؛ چرا که شهروندان مِهستان به قبرستانی برای آسودگی خاطر در آرامش ابدی دسترسی ندارند.

این دکتری مدیریت فرهنگی گفت؛ این وضعیت نه تنها نشان‌دهنده ناکارآمدی در برنامه‌ریزی‌های شهری است، بلکه به نوعی فقدان امید را نیز به تصویر می‌کشد. آیا می‌توان امید داشت که روزی مِهستان به شهری با امکانات رفاهی و بهداشتی مناسب تبدیل شود؟ یا اینکه این شهر همچنان در چنبره بی‌توجهی و بی‌کیفیتی زندگی خواهد کرد؟

پاکدل نژاد در آخر گفت؛ در نهایت، مِهستان نمایانگر یک رویا و در عین حال یک واقعیت تلخ است؛ شهری با ظرفیت‌های مناسب، اما با امکانات محدود و شرایط زندگی نامناسب. بی‌گمان، نیاز داریم که با همت و همدلی شهروندان و مسئولان، برای تغییر این وضعیت و ساختن آینده‌ای بهتر برای مِهستان تلاش کنیم.